Michel Stokx:
Wie was hij? 

Korte, kerninformatie over Stokx: wie hij was, basisfeiten en zijn bekendste misdaden. 

Het begin
Michel Stokx werd geboren in 1942 in Lochristi, België. Hij verhuisde later naar Nederland en werkte als vrachtwagenchauffeur. Aan de buitenkant een ogenschijnlijke gewone man, vriendelijk en charmant, maar achter dit masker school een duistere werkelijkheid.

Criminele profiel
In de jaren tachtig en negentig werd Stokx veroordeeld voor de moord op drie kinderen: Jessica Laven (11), Marco Weisser (12) en Salim Thattil (9). Hij lokte kinderen, misbruikte hen seksueel en pleegde vervolgens moord.

Verdachte in andere zaken
Stokx werd ook verdacht van andere kindermoorden en verdwijningen in Nederland, België en Duitsland, waaronder de verdwijning van Cheryl Morriën. Hij ontkende echter iedere betrokkenheid en harde bewijzen werden nooit gevonden.

Overlijden
Op 25 september 2001 overleed hij in de gevangenis van Scheveningen na een ongeluk tijdens arbeidstherapie. Het brandwondencentrum in Beverwijk kon hem niet meer redden.

Achtergrond Stokx 

Jeugd en leven
Michel Stokx groeide op in België. Mogelijke traumatische ervaringen, zoals misbruik op een broederschool, speelden een rol in zijn latere gedrag. Hij vestigde zich in Nederland en werkte als vrachtwagenchauffeur.

Psychologisch profiel
Experts omschrijven Stokx als een manipulator die zijn omgeving misleidde. Hij werd niet gezien als een stereotype monster, maar als een beschadigd mens met een duistere kant.

Werkwijze
Hij lokte kinderen met cadeaus of ritjes, misbruikte hen seksueel en vermoordde ze. Zijn methodes waren consistent, wat leidde tot veroordelingen in meerdere landen.

Media en docuseries
In de media stond hij bekend als de 'Vlaamse kindervriend', een misleidend imago. De docuserie De Sneeuwman (Videoland, 2022) belichtte zijn leven, misdaden en psychologisch profiel, inclusief interviews met nabestaanden en betrokkenen bij onderzoeken.

Internationale aspecten
Justitie in België en Frankrijk onderzocht zijn mogelijke betrokkenheid bij andere verdwijningen, maar nieuwe bewijzen werden niet gevonden.

• Persoonlijke gegevens & feiten

  • Geboren: 1942, Lochristi, België

  • Overleden: 25 september 2001, gevangenis Scheveningen / Beverwijk

  • Beroep: Vrachtwagenchauffeur

  • Nationaliteit: Belg (later genaturaliseerd Nederlander)

  Bekende misdaden

  • Veroordeeld tot 20 jaar + TBS

  • Moorden op: Jessica Laven (11), Marco Weisser (13), Salim Thattil (9)

  • Verdacht van: Nathalie Geijsbregts, Cheryl Morriën

  Betrokkenheid Cheryl Morriën

  • Verhoord over verdwijning Cheryl Morriën (1986, IJmuiden)

  • Ontkende elke betrokkenheid

  • Mogelijke bekentenis aan advocaat Anthony Weinberg (niet bewezen)

Een duister leven
Op het eerste gezicht een gewone vrachtwagenchauffeur, maar Stokx had een gewelddadige en criminele kant. Traumatische ervaringen in de jeugd leken een duister spoor te trekken door zijn leven.

De misdaden
Hij lokte kinderen, misbruikte hen seksueel en pleegde moord. Drie kinderen kwamen om het leven: Jessica Laven, Marco Weisser en Salim Thattil. Hij werd ook verdacht van andere verdwijningen, zoals Nathalie Geijsbregts en Cheryl Morriën, maar harde bewijzen waren er niet.

Het einde in de gevangenis
Op 18 september 2001 gebeurde het ondenkbare: tijdens arbeidstherapie in Scheveningen veroorzaakte een omgevallen fles terpentine en een gebroken TL-buis brand. Michel Stokx liep ernstige brandwonden op en overleed op 25 september 2001 in Beverwijk. Justitie sprak van een noodlottig ongeluk.

Reacties van nabestaanden
De ouders van Jessica Laven waren opgelucht over zijn dood, hoewel hun verdriet om het verlies onverminderd bleef. Voor andere mogelijke slachtoffers blijft onzeker of hij betrokken was.

Media en invloed
Documentairemaker Flynn von Kleist onderzocht zijn leven en misdaden in De Sneeuwman (Videoland, 2022). Ook publiceerden auteurs zoals George de Vries en Joep Dohmen artikelen en boeken over zijn daden.

Internationale dimensie
Zijn misdaden overschreden landsgrenzen: Nederland, Duitsland en België onderzochten zijn mogelijke betrokkenheid bij andere verdwijningen, maar tot nieuwe aanklachten leidde dit niet.